زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

بادیه‌نشینی (قرآن)





از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «بادیه‌نشینی» است.


۱ - معنی بادیه‌نشینی



بادیه در لغت به معنای صحرا، بیابان و سرزمینی است که ساکن دائمی نداشته باشد. بادیه نشینی نیز به معنای چادرنشینی و صحرانشینی است.
[۲] دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۸، «بادیه».
[۳] دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۹، «بادیه نشین».

در این عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه «الاعراب»، «البدو» و از جمله «لم نجعل لهم من دونها سترا» استفاده شده است.

۲ - عناوین مرتبط



آثار بادیه‌نشینی (قرآن)، بادیه‌نشینی آل یعقوب (قرآن)، بادیه‌نشینان (قرآن)،

۳ - پانویس


 
۱. فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۸، ص۸۳، «بدء»، «بدو».    
۲. دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۸، «بادیه».
۳. دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، ج۳، ص۳۴۴۹، «بادیه نشین».


۴ - منبع


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۵۸، برگرفته از مقاله «بادیه‌نشینی».    


رده‌های این صفحه : بادیه نشینی | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.